Dag 3

Rise and shine vanmorgen! Nou ja alles op z'n gemak.. Nog net even besloten het ontbijt mee te pikken. Een goede bodem gelegd met broodjes kaas en de altijd aanwezige chocolade cake. En uiteraard een sterke bak leut om de dag een kickstart te geven. Daarna wederom alles op z'n gemak, het internet even gechecked en eens door de folders gebladerd wat er zoal te doen was in dit pittoreske dorpje. Veel musea en culturele liflafjes maar wat ons echt in het oog sprong was de cablecar die ons naar de top van de berg zou brengen! We waren het er al snel over eens dat we nu we toch in oostenrijk waren de bergen in wilden. Na nog even een potje rustig aan wakker worden op de hotelkamer hebben we de stoute schoenen aangetrokken en zijn we met de kaart in de hand vertrokken richting het vertrekpunt van deze kabelbaan. Gelukkig was dit vlakbij het centrum en die wisten we inmiddels al te vinden dus in no time hadden we dit station gevonden wat in principe niet meer was dan een verkapt metro station. Na een kaartje te hebben gekocht voor het hoogste punt (tja we zijn er nou toch, je doet het goed of je doet het niet!) stapte we in een soort futuristisch metro karretje en zoefde we een donkere tunnel in. Na een korte tijd bleek al dat dit niet zomaar een metro was, de baan ging al snel bizar stijl omhoog.

In een paar minuten stopte de metro op het eerste overstap punt op de berg en we besloten eerst vanaf hier het uitzicht te bewonderen. Het eerste wat ons meteen in het oog sprong was een mooi dak terras waar we besloten eens een lekkere koude red bull te drinken. Opzich was dit een geslaagd plan alleen brak ons de wespen plaag (op deze hoogte nog!) wel een beetje op. Die gasten vliegen nog een aardig eindje omhoog met die kleine vleugeltjes.. Nadat we een beetje bekomen waren van dit nu al schitterende uitzicht besloten we ons te wagen aan de volgende klim. Dit keer mochten we in een echte kabel kar stappen en gingen we pas echt goed de hoogte in. De klim zelf was al heel mooi, het uitzicht uit zo'n kar is adembenemend als je aan zo'n kabeltje boven de steile bergwand zweeft. Het was (helaas?) maar een korte rit en voor we het wisten waren we al op het tweede punt beland op de berg. Toen we uit de kar stapte klonk ons meteen al de olijke anton aus tirol muziek tegemoet en een blik over de rand van het terras deed ons meteen weer goed beseffen dat dit oostenrijk was. Het terras bij het stationnetje was gezellig maar geijkte paden zijn voor losers, dus wij verlieten meteen het terras, gingen het hek door voor een klein stukje hiken.

Gelukkig zijn wij altijd goed voorbereid op klimmen, altijd voorzien van goede klimschoenen en dergelijke!... nou goed dit werd dus weer stappen en glijden op de sneakers in de bergen van tirol...haha. Nu zijn we inmiddels na de grand canyon wel ervaren in het hiken op sneakers dus na korte tijd waren we al op een stuk beland waar we even konden zitten en van het uitzicht konden genieten. Wat een stilte, wat een rust! Op bijna 2000 meter hoogte hoor je haast de geluiden van de stad niet meer en het enige wat de rust verstoord is het geklingel van de bellen die om de berggeiten om hun nek hebben hangen. Een mooi moment van bezinning, totdat een ander geluid de rust verstoorde. Namelijk het gerammel van onze magen!

Hierop zijn we teruggegaan naar het station waar we aangekomen waren met de cablecar. Hier was namelijk een restaurantje bij met een terrasje aan de bergrand. Hier hebben we onszelf eens getrakteerd op een bord patat en daaf waagde zich zelfs aan een frankfurter worst. Ook konden we het niet laten een apfelstrudel te bestellen, we zijn niet voor niks in oostenrijk! Nadat de honger gestild was en de buikjes rond waren was het tijd voor de laatste klim.

Hier stapten we in een vergelijkbare cable car als die van de vorige keer en nu gingen we echt richting de top. Het viel op dat we nog maar een van de weinige waren die echt de top bezochten. Wederom een korte maar mooie rit in de cable car en voor we het wisten waren we al boven. Zodra we het station uitliepen was er meteen een viewing point die ons een prachtige blik op Innsbruck zou moeten geven... alleen effe jammer dat er net een wolk tussen hangt! Maar goed toen we nu toch bijna bij de top zijn kunnen we maar beter helemaal naar boven. Een klein stukje lopen bracht ons op de top vanwaar we nu ook uitzicht hadden wat er zich aan de andere kant van de berg afspeelde..WOW! Wat een uitzicht. Het leek weer net alsof we tegen een ansichtkaart aankeken. Een prachtig ongerept berglandschap waar nog nooit een mens is geweest (althans zo leek het in ieder geval). Ook ontdekten we een stuk sneeuw op de berg en na enig klim en klauter werk konden we de sneeuw ook met onze eigen handen aanraken. Sneeuw in augustus het moet niet gekker worden. Een sneeuwballengevecht hebben we maar achterwege gelaten, we wilden nog even naar het hoogste punt van de berg. Hier hadden we even een mooi moment om bij te komen van al dit geklauter.

Na enige tijd chillen was het tijd om naar beneden te vertrekken. We wilden niet de laatse cable kar missen want zonder tent bovenop de berg slapen is nog best fris! Gelukkig ging dit allemaal van een leien dakje en voor we het wisten waren we weer beneden. Even de tijd genomen om uit te rusten en een kort uiltje te knappen in het hotel voordat we weer op pad gingen om wat te nassen te scoren. Na het uit eten gaan van gister zochten we het nu maar iets goedkoper op en voor een eurootje of tien wisten we ons helemaal vol te stoppen met pizza. Nu was het tijd om een lekker pilsje te drinken op onze laatste avond in Innsbruck. Een paar stappen het centrum uit bracht ons bij een beachbar aan de rivier de Inn (ja de Inn waar de Bruck over heen loopt!). Gooi wat zand neer, wat strandstoelen en palmbomen er in en voila! Een zeer geschikte chilltoko! Hier en daar nog wat pilserijen gedronken en redelijk vroeg weer terug naar het hotel gegaan, morgen verlaten we oostenrijk tenslotte alweer! We stappen zo nog even naar beneden om de verhalen van de afgelopen dagen op de blog te zetten en hopen jullie zo snel mogelijk ook de groeten te doen vanuit een zonnig Italie! Tschuss!