Dag 4

Zonnige groeten uit Italië! Althans, dat duurde nog een tijdje voordat we dat konden zeggen. Vandaag stond de rit van Innsbruck naar Venetië (dat klinkt al goed) door o.a. de Brennerpas. Helaas vertokken we uit Innsbruck zoals we aangekomen waren.. met regen.. Al heel snel waren we bij de Italiaanse grens (Oostenrijk is een land in de breedte blijkbaar, van Noord naar Zuid is zo gedaan), en daar werd het al beter weer! Direct over de grens viel ook al gelijk op dat we echt geen woord konden lezen op de verkeersborden! Met enige verbeelding kon je sommige worden wel afleiden, maar het hield niet over! In Duitsland en in Oostenrijk konden we met een aardig woordje Duits (daaf tenminste :P) nog erg ver komen! Na een stukje Italie ingereden te zijn, was het tijd om even een snelle lunch mee te pakken.

Toen we uit de auto stapten bij een tankstation met supermarktje, viel gelijk al op dat het al een flink stukje warmer was geworden, zei het wel nog bewolkt. In het restaurantje konden we ons al kostelijk vermaken met de mooi Italiaanse taal. Vooral de oude man achter de kassa ratelde maar door in het dromerige Italiaans. Ze praten allemaal als Mario, met een extra e achter alle woorden, verlengde woorden en superrrsnel! Uiteindelijk was het ons gelukt om een broodje te bestellen. Wil en Daaf gingen voor een lekker warm Italiaans broodje. En bij de goden, wat was die lekker zeg. Met Italiaanse kaas en ham erop! Hierna vervolgde we onze weg door wat inmiddels al een flink andere omgeving begon te worden. Weg rijdend van de bergen, en door het vlakke landschap. Sterker nog, het landschap en de wegen werden na een tijd flink saai! De rit naar Venetie was toch al een stuk langer dan we van te voren hadden bekeken, i.p.v. 3.5 uur waren het al gauw 5.5 uur rijden. Dan eindelijk kwam Venetie op de borden!! Na de lange rit dachten we er al te zijn, totdat de TomTom begon te stotteren. Ze (de TomTom heet bij ons Truus, dus een ze) kon de laatste paar honderd meter naar ons hotel niet bevatten. Als een gevolg daarvan ging het voor Venetie al fout. We namen een verkeerde afslag en belanden naast de snelweg in niemandsland! Gelukkig na een beetje ronddolen kwamen we al snel op de snelweg en na een stukje terugrijden zaten we weer op de goede route.

Uiteindelijk reden we een brug over en in de verte zagen we al de mooi gebouwen en torens.. Alleen, hoe kwamen we daar? De hoofdweg over de brug hield opeens op en de enige optie was om terug te draaien. Wat bleek.. Aangezien wij zo'n stelletje onnozele onvoorbereide koekebakkers zijn, wisten we niet dat er helemaal geen auto's in Venetie kunne komen! Uiteraard wisten we van de kanalen en bruggetjes, maar er komen dus geen auto's in Venetie. Na een stuk terug gereden te hebben en weer over de brug gegaan te zijn, hebben we de auto in parkeergarage gezet. Aangezien het ver lopen was, hebben we een selectie van spullen in de auto gelaten en zijn we gaan wandelen.

Ondertussen was het al flink warm, dus het was zweten geblazen! Eenmaal de loopbrug over, zag je gelijk het mooie Venetie. Hoe cliche dit ook klinkt, het is met geen pen/toetsenbord te beschrijven. Alles mooi en oud, kanalen en bootjes overal. Elke muur is wel beschilderd of versierd met een beeldhouwwerk. Helaas is Toerist-technisch minder prettig! Nergens borden of aanwijzingen, en het mooiste was, we wisten alleen de naam een nummer van ons hotel! Alsmaar rechtdoor lopen dan maar! Uiteindelijk vonden we wel 2371B, maar helaas we moesten 2372 hebben! Dit bleek dus aan de andere kant van een kanaal te zitten (wat later een veelvoorkomend probleem zou blijken). Twijfelend liepen we het hostel in, want het zag er uit als een oude school/klooster (bleek een oude school te zijn) inclusief oude grote poort en binnenplaats. Ter illustratie, we waren om 15.00 in feite al bij Venetie, maar na verkeerd rijden, parkeren, ver lopen en verdwalen was het inmiddels 17.45!! Het hostel bleek vrij vol te zitten en we werden in een slaapzaal gegooid! Dit had geen van ons nog meegemaakt, dus een nieuwe ervaring erbij! We zaten met 2 engelse op een kamer van 7 bedden.

Aardige gasten (fair enough!) maar toch zit je minder op je gemak! Maar goed, gelijk op pad, want het was al laat! Tot ieder verbazing (en groot verdriet van Daaf) was het slechte weer ons achtervolgd, want het werd enorm donker! Rond de tijd dat we bij DE attractie van Venetie aankwamen, het San Marco plein, begon het te hozen. Toen besloten we om maar ergens wat goedkoops te eten en de verdere ontdekking van Venetie tot de volgende dag uit te stellen. Terug naar het hotel! Althans, dat bleek moeilijk dan gezegd. De engelse roommates hadden al gezegd dat het een 'f*cking maze' was, en dat ondervonden we zelf. Door de bizar smalle steegjes en bruggetjes lijkt alles op elkaar. Als je denkt het goede weggetje ingeslagen te zijn, kom je uit op een kanaal.. Als dit vaak genoeg gebeurd, raak je flink de weg kwijt! Uiteindelijk door de nummers te volgen kwamen we wel in de buurt en vonden we uiteindelijk de goede weg naar het hotel.

Op die goede weg, zagen we een schitterend dakterras en besloten we toch nog even een drankje te pakken (het was inmiddels weer droog). Het was beneden een karige ijssalon maar boven een schitterende loungenbar/club. Zo'n club waar alleen de upper-class komt zeg maar! Buiten werden we ook verwelkomd als koningen, terwijl we alleen een cocktail wilden bestellen! Toen we 10 minuten op het terras zaten kwam er 2 bloedmooie dames langs, met aan hun arm ehm. Minder aantrekkelijke mannen. Wij waren uiteraard zeer verbaasd, maar al gauw leek het erop dat deze aardige heren de eigenaren van de tent waren. Al gauw kwamen de speculaties dat het hier om de maffia ging, dus we hebben maar niet meer richting de mooie vrouwen gekeken! De bediening in de tent was zo slecht (alle aandacht ging naar de 'maffia tafel', dat we zo snel mogelijk weer weggingen na de cocktails.

Bij terugkomst in het hostel (had ik al gezegd dat we een bedtijd hadden van 00.30? :/ Zo laat ging de poort van het gebouw dicht..) bleken onze kamergenoten al te slapen! Licht aan gedaan en wat zagen we: In 'Wil zijn bed' lag een wazige dude! Een mysterieuze vreemdeling die blijkbaar maling had aan de spullen die we hadden gebruikt om onze bedden te reserveren! Keihard lachen was er niet bij, dus maar stilletjes in de andere bedden gaan liggen. Morgen Venetie poging 2! Ciao!!