Na ons verlengde bezoek aan Italie was het nu wel hoog tijd om een ander land te bezoeken! Van Milaan naar Genova aan de kust en dan via de kust Frankrijk binnen rijden was het plan!

Bij aankomst aan de kust was gelijk al duidelijk waarom menig Nederlander het altijd heeft over Zuid-Frankrijk! Coole boulevards en supermooie stranden met palmbomen! Wij waren uiteraard gelijk verkocht en probeerden gelijk de auto ergens te parkeren. Echter het was on-ge-loof-lijk druk! Elk hoekje waar ook maar een auto in paste (of net niet) was een auto ingepropt!
Hmm, dan maar doorrijden langs de kust naar een ander plaatsje. Maarja, precies hetzelfde verhaal gold hier. Dan maar es zoeken naar hotels, want even blijven willen we hier toch wel! Wellicht heeft het hotel een parkeerplek. Na een flink aantal hotels afgegaan te zijn kwamen we er achter dat het een Italiaanse feestdag of iets dergelijks was. Dus iedere spaghetti-eter met een zwembroek en een auto/scooter/fiets/step is naar de kust getrokken.

Inmiddels was het al middag geworden, dus we moesten gaan verzinnen wat we wilde gaan doen. Verder de kust Frankrijk inrijden, met de grote kans dat het overal zo superdruk is, of landinwaarts rijden, weg van de drukte. We kozen voor de 2^e optie en hadden een route van Truus gehad richting het grootste kleine gehucht wat in de buurt lag. Dit was nog wel 2uur rijden ongeveer, dus daar zou het moeten gebeuren!
Na een stukje snelweg kwamen we al snel in de bergen terecht. De smalste bochtjes en haarspelden leidde ons langs de kleinste dorpjes en streekjes. We waren nu zo ver van het toerisme af, dat iedereen ons aankeek alsof we van chocola gemaakt waren! In de gehuchtjes waar we doorheen reden ook maar naar hotels gezocht, maar deze waren allemaal “complet”, vol dus. Uiteraard spreken ze in die gehuchten 0 engels, dus het ging allemaal weinig soepel!

Dan maar doorrijden naar het eindpunt, het grootste gehucht wat in de buurt van de kaart lag. Dit bleek echter niet bepaald groot te zijn (jawel een klein gehucht dus).
Het mooie van dat stukje van Italie was, dat er af en toe een bord verscheen met hotel een bepaalde richting op. Goed, die richting op rijden dan maar.. Prompt is er nergens een bord meer, en ook geen hotel te zien. Op deze manier hebben we een enorme route over een smal bergweggetje gereden voor uiteindelijk niets. Dit weggetje was zelfs zo smal, dat er op een gegeven moment een stoplicht stond, waar we erg langs moeste wachten. We vonden het al vreemd, maar het was daar gewoon zo smal, dat maar 1 richting tegelijk over het stuk kon rijden.

Tja, wat nu? Dan maar terug naar het gehuchtje, nog enigszins beschaving. Er resteerde eigenlijk nog 2 opties: een camping of wild kamperen! Maarja, erg veel keus uit campings was er niet. We zijn nog wel naar 1 toe gereden, maar weer waren er meer borden dan campings (1 bord, 0 campings =P ). Goeeeed, dan maar ergens de tenten opzetten en kijken of we de nacht overleven! Het begon ondertussen al laat te worden en we moesten nog een geschikt plekje zoeken om te onze tenten neer te kieperen. Het is in Italie officieel niet toegestaan om te kamperen, dus het moest een beetje beschut zijn, maar liever ook niet tussen de beren en bloeddorstige konijnen!

Uiteindelijk vonden we een soort parkeerplaats met daarbij een grasveld met speelapparaten voor kinderen. Dit leek als een stopplaats voor mensen die door de bergen reisden, aangezien er een flink aantal campers stonden. Eerst maar wat eten regelen, want we wilden toch wel wachten tot het donker was om de tenten op te zetten. En, niet onbelangrijk, we hadden 0.0 eten bij ons. Gelukkig was de beschaving we zover ontwikkeld in dit gehuchtje dat ze een restaurant hadden, en nog een goede ook! Vrij luxe was het allemaal, dus we waren ook verbaasd (en licht beschaamd) toen wij daar binnen kwamen in onze bezwete-korte broeken dragende- ongeschoren- toeristenkloffie. Uiteindelijk erg vriendelijke bediening en nog goed gegeten ook! Vooral Daaf had een goddelijk (ja goddelijk ja) nagerecht van Wilde Bosvruchten en Frambozen!

Na gegeten te hebben was het tijd om op straat te gaan leven! We waren net echte zwervers, het donker ingestuurd zonder dak boven ons hoofd. Vergeet voor het gemak even de dikke Volvo, iPods, laptop en mobiele telefoons, we waren zwervers!

Tentjes opzetten in een donker hoekje van het grasveld, zodat we vanaf de weg niet waren te zien (want policia!) en hopen dat niemand er wat van zei.
De parkeerplaats was niet de enige reden dat die plek kozen, er stond namelijk ook een groot fort vlak ernaast. Overdag kon je hier naar binnen, en wij hadden goede hoop dat deze ‘s nachts niet afgesloten zou zijn, en een mooi avontuur zou kunne opleveren! Zo gezegd, zo gedaan, wij ging het fort in. Wil gewapend met zijn camera in Nightvision modus waren we klaar om onze eigen thriller te schieten. De deur was inderdaad nog open dus we konden naar binnen, in het pikkedonker! Door een beetje bij te schijnen met een mobiel konden we een beetje zien waar we liepen totdat we wat hoorden!! We schrokken ons collectief een ongeluk, want ja, een donker verlaten fort midden in de nacht, wie weet wat daar rondspookt! Het bleek een vleermuis te zijn! Er was ook nog een bovenverdieping, dus ook dat deel hebben we grondig geïnspecteerd! Er lagen oude bedden en wapens van toen (waarom hebben we onze tenten eigenlijk opgezet?), dus het was nog best leerzaam ook! =P

Eenmaal buiten hebben we nog even wat chips op en een cola (dat hadden we nog wel) en zijn we maar naar bed gegaan, hopend dat we niet ontdekt zouden worden. De wekker werd gezet om 06.00, zodat we voordat het licht werd weer konden inpakken en wegwezen!

Wat een avontuur, maar morgen gaan we toch echt weer op zoek naar een hotel/hostel!