Vandaag het grote plan: de Grand Canyon! Dus vroeg uit de veren, want dan heb je nog wat aan je dag! .... Dat was dus niet gelukt.. Uiteindelijk om een uurtje of half 12 toch nog iedereen in het gareel gekregen om de weg op te gaan. Op naar dat kuiltje in de grond. Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we aan bij de ingang van het Grand Canyon National Park en na $25,- te overhandigen mochten we dan naar binnen. Eenmaal binnen werd ons al snel duidelijk dat dit national park niet alleen een kuil in de grond was maar dat er ook nog een heel natuurpark omheen zat. Na een tijdje vonden we een parkeerplaats waar we ons bakbeest neer mochten zetten en besloten we onze toch te voet te vervolgen. Met een kaart in de hand konden we deze enorme canyon toch niet missen!

Dat viel tegen dus...na ongeveer een half uur lopen vonden we dan eindelijk een visitor center waarbij de grand canyon stond aangegeven. Toen het eenmaal aangegeven stond hadden we hem snel gevonden.....WOW! We moesten onszelf even een paar keer knijpen, we hadden eerst voornamelijk het idee dat we tegen een enorme ansichtkaart aan het aankijken waren. Maar nee dit was de real deal! Na een aantal plekken met hekken tegen het in de canyon vallen te hebben bezocht werd ons al snel duidelijk dat het niet bepaald overal zo was. Zoals je op de foto's kunt zien levert dit mooie plaatjes op, al dan niet met gevaar voor eigen leven.

Na een tijdje langs de canyon gelopen te hebben besloten we op zoek te gaan naar wat eten en drinken. Ondanks dat het niet meer zo warm was als in Vegas bleek het in het zonnetje toch aardig wat dorst te veroorzaken. Na een korte tussenstop in het cafeetje in de Market Plaza (Koude patat en mislukte fried chicken, bleh!) konden we er weer tegenaan en besloten we een op de kaart vermelde trail op te zoeken en een stukje de canyon in te gaan naar beneden.

Door het National Park reden gratis pendelbussen dus maar meteen besloten hier gebruik van de maken (We blijven toch een beetje Nederlanders!). Met de bus waren we zo aangekomen bij de uitgekozen trail en onze tocht de diepte in kon beginnen. Aangeraden werd met genoeg eten en drinken en op goeie bergschoenen de trail te ondernemen. Dus op onze sneakers en met een flesje water in de tas begonnen we onze tocht naar beneden. Het was een smal steil pad naar beneden met aan de ene kant een enorme rotspartij en aan de andere kant een oneindige diepte wat tevens een constant schitterend uitzicht opleverde. We liepen langs vele mensen die de tocht naar boven al in hadden gezet en deze liepen erbij alsof ze een marathon hadden gelopen. Dit beloofde veel goeds!

Het was alweer wat later op de dag en hoe bikkel we dan ook mogen zijn besloten we dit steile smalle bergpaadje toch niet te trotseren in het donker. Dus aan de hand hiervan op een gegeven moment besloten de tocht naar boven weer in te zetten. Al snel werd ons duidelijk waarom iedereen zo buiten adem naar boven liep. Naar beneden was 1 ding, naar boven was iets heel anders. Na een flink stuk lopen begonnen we een beetje te wennen aan het naar boven bikkelen en toen waren we zo weer boven. Toch ietwat vermoeid zochten we een mooie viewpoint om de zon onder te zien gaan in de Canyon. Vanaf dit punt hebben we meteen een condor en een steenbok weten te spotten wat ook weer wat leuke kiekjes opleverde.

Toen zat onze dag Grand Canyon er wel zo´n beetje op en hebben we in het national park nog even wat boodschappen gedaan om vervolgens terug te keren naar dezelfde camping als gisteravond. Dit keer hadden we een stuk meer succes met het opstoken van een kampvuurtje en hadden we de marshmellows toch niet voor niks gekocht. Morgen word waarschijnlijk een dag dat we jullie weinig te melden hebben, Death Valley is off limits voor campers in deze periode dus het is nu alleen maar zaak om miles te maken in de richting van Yosemite Park. Maar in dit land weet je nooit wat voor avontuur het kan opleveren!

Have a good one!

Kev Wil Daf