Dag 7 + 8 + 9

Dag 7, 8 en 9

Zo, eindelijk weer een mooi verhaal uit het land van de onbeperkte mogelijkheden.
Vandaag stond allereerst de ghost-town 'Calico' op het programma. Bij de balie van het park konden we een transfer aanvragen, en die stond binnen 5min klaar. Billy Bob (vernoemd door onszelf) was onze chauffeur, en echte Amerikaan uit de woestijn, een redneck! De man bleek erg veel humor te hebben en net als veel Amerikanen die we tegen komen, een enorme belangstelling voor Europa/Nederland. Aangekomen bij de Calico stond er buiten al een Marshall te wachten. De gunshow was about to start! Een kleine comedy in de hoofdstraat waar eerst met handgeweren werd geschoten, en daarna met een heuse shotgun! De knal van deze vriend galmde de hele vallei door! Veel delen van Calico zijn nog orgineel van het mijnstadje uit 1880 en delen zijn bij gebouwd.
Zo was er een saloon, een gevangenis, een schooltje, ennnn een mijnschacht!

Na het een en ander beklommen en gezien te hebben (zie fotos), vonden we de ingang van de mijnschacht. Door een erg energieke 'Oaky' (Oklahoma) werden we naar binnen gelaten. Binnen loop je in gangen, gehouwen uit rots en kan je in verschillende ruimtes zien hoe het er destijds aan toe ging (geen pretje blijkbaar). Daarnaast was het ook nog erg prettig om de enorme hitte van de woestijn te ontsnappen, het was op dat moment 34 graden celcius.. In de schaduw.. Die er zelden is.. En de middag moest nog beginnen..

Nadat we weer waren opgehaald door Billy Bob, was het tijd om te vertrekken naar Vegas.
Nu begon de route in Nevada pas echt! Woestijn overal waar je keek en de temperatuur bleef stijgen. Op een gegeven moment werd er geadviseerd om de airco uit te zetten. 20mijl rijden zonder airco met 40graden is geen strak plan. Zwaar bezweet kwamen we aan op de KOA camping in Vegas. Het bleek weinig meer te zijn dan een geasfalteerde parkeerplaats, maar het ging natuurlijk om de locatie! Na eerst ff in het zwembad te hebben gelegen zijn we op pad gegaan naar The Strip!
Deze lag 'om de hoek', maar zoals alles hier, bleek het toch nog wel ver weg te zijn. Het nadeel van Vegas merkte we al gelijk, de hitte gedurende de hele dag. We gingen toch wel in een lange broek en dichte schoenen, mochten we een club in willen. Uiteindelijk hebben we een taxi aangehouden, welke ons meteen bestookte met de meest illustere dealtjes. De toon was gezet, want gedurende de 2 dagen hebben we meer proppers gezien dan alle bezoekjes aan Spanje bij elkaar!

We kwamen op de strip aan toen het schemerde, en dus konden we de lichten goed zien. Het enige wat je kan doen is met open mond om je heen kijken naar alle extravaganza en gedetailleerde meesterwerkjes. Zo loop je langs de Egyptische sfinx een enorme piramide, de Eiffeltoren, het Vrijheidsbeeld, you name it, they got it. De eerste avond stond voornamelijk in het teken van het ontdekken van de strip. First stop: the Hard Rock hotel! Even een kleine uitleg: Een hotel is hier niet een plaats om te slapen. Het is een casino, hotel, pretpark, nachtclub en winkelcentrum in een!

Maar goed, het Hard Rock hotel dus. Vele gave bijzondere objecten, zoals de gitaar van Eric Clapton of de outfit van Johnny Cash! Beneden begon de gokhal al gelijk incl aantrekkelijke danseressen en personeel op elke vierkante meter! Na wat gegeten te hebben (USA porties, mjam!) zijn we naar de daadwerkelijke strip gegaan (Hard Rock ligt er net buiten). De strip is gauw een paar mijl langs, dus de gehele strip langslopen is een dag..euh nacht taak! Het ene casino na het andere volgt elkaar op met nog mooiere inrichtingen en meer gokkasten dan de ander. Aan het einde van de avond stond Wilfried op quite, Kev heeft weinig gegokt en Daaf was erg snel 50 dollar lichter.

De dag erop werd er voor het eerst in de week uitgeslapen om op te laden voor een 2^e avond Vegas.
De hele dag een beetje in/op/naast het zwembad liggen..Niet verkeerd! Ditmaal iets eerder naar the Strip gegaan en gelijk een transferbus gevonden, die op meerder haltes op de strip stopte.

Eerste stop was the Venetian, een hotel/casino waar we de dag eerder geen tijd voor hadden. Een enorm gebouw in Italiaanse stijl inclusief gondels en kanalen! Op het plafond was een soort recreatie van Michelangelo gemaakt. Alles is zo over-the-top en gedetailleerd dat het weer gaaf word.
Ook waren er een aantal gratis shows of evenementen waarvan we er een aantal wilde checken. Uiteindelijk bleef het bij de fonteinenshow bij de Belagio, onder begeleiding van Frank Sinatra.

Een van de hoogtepunten van de avond was wel Caesars Palace. Een hotel/casino in Romeinse stijl en ter grootte van toch zeker wel heel Rome! Hier begon het echte gokken pas echt! Aan het einde van de nacht was de stand dat Willy aardig wat had verloren, maar op de valreep nog wat had binnengesleept, Daaf had zijn geliefde blackjack gevonden en 95dollar winst geboekt en Dhr. Kevin-ik -hoef-niet-zo-nodig-te-gokken-maar-ik-speel-wel-op-een-1cent-machine-de Nies, won een jackpot van 100dollar en later nog een pot van 50, resulterend in een flinke eindwinst!!
Het hevige gokken en het feit dat we een bar hadden gevonden waar ze cocktails maakte met 5 soorten rum in een 2liter houder EN het feit dat IEDEREEN in Vegas is om lol te maken, en dus ook allemaal super relaxt is,EN de prachtige omgeving van Las Vegas @ night maakte dit een echte Vegas avond!!

'Helaas' sliepen we pas om 05.30 en moesten we redelijk vroeg op om naar de Grand Canyon te rijden! Uiteindelijk hebben we met veel pijn en moeite gepresteerd om half 2 te vetrekken en Vegas achter ons te laten. We hadden het enorm naar ons zin gehad in Las Vegas, maar het was wel erg prettig om weer on the road te zijn. Aangezien het 5.5 uur rijden was naar de volgende camping was dag 9 niet echt om over naar huis te schrijven. Toen we uiteindelijk aankwamen op de door Mevrouw Gps aangegeven locatie bleek de camping niet veel meer voor te stellen dan een vlakte met een paar boompjes, terwijl in het boekje toch echt een zwembad, jacuzzi en restaurant beloofd werden.

Het bleek dat de camping enige tijd geleden was afgebrand, dus we moesten even langs de kant stoppen om een andere te zoeken. Opeens was daar Oom Agent (What seems to be the problem ociffer?)! Gelukkig bleek de beste man de beste intenties te hebben en heeft ons geholpen de andere camping te vinden (geen nachtje cel gelukkig!). De camping waar we nu op zitten is veel beter en ligt direct in het bos. We hebben net een poging gedaan om een kampvuur te bouwen en marshmellows te warmen. Dit bleek niet mee te vallen, maar we hebben het vuur nog een tijdje in leven kunnen houden. Toch wel grappig, overal borden en waarschuwingen dat er veel en makkelijk bosbranden ontstaan, maar toch mag je zonder problemen je eigen vuurtje bouwen! USA, het land van de meeste en de minste regels!

Nu we weer on the road zijn, is het weer eens erg duidelijk hoeveel gezichten de USA heeft. Vanmorgen vertrokken we vanuit het snikhete Las Vegas in Nevada met alle lights and glitter en nu zitten we in alle rust in een bos op een uurtje afstand van the Grand Canyon. Het is nog vrij koud buiten ook, maar dat is na een paar dagen 35+ wel prettig!

Morgen staat the Grand Canyon zelf op het programma. Dit is meer dan alleen een kloof, het is een Nationaal park van enorme grootte. We weten nog niet hoelang we daar blijven, aangezien we de rest van de planning nog een beetje in de gaten moeten houden. Er zijn immers nog maar 5 dagen en nog aardig wat mijls af te leggen tot SanFrancisco!

DafKevWil

Dag 7

Vandaag zijn we aangekomen in Las Vegas!

What happens in Vegas..... Stays in Vegas........

Dag 6

Na even flink uit te slapen (jaja, 9 uur..) hadden we afgesproken dat Wil en Daf de huurauto zouden terug brengen en Kev de camper op zou ruimen en bammetjes zou smeren. Zo gezegd zo gedaan, maar eer dat we op pad gingen was het alweer half 12. Van de huurmaatschappij hadden we een goede route gehad, en wat bleek, we waren 1 afslag verwijderd van het mooie strand van Malibu naar een bergencircuit. Na deze bergroute kwamen we op de lange snelwegen terecht. Ow wacht.. Benzine?

Nog maar een kwart tankje, daar zouden we niet mee in Barstow geraken, dus ff de weg af.
Gelukkig hadden we de goede afslag gekozen, want vlakbij zaten een supermarkt en een benzinepomp. Uiteindelijk, 1,5 uur later konden we pas weer weg, aangezien we ongelooflijk hebben zitten kloten bij de benzinepomp (waarom zou je alle handelingen op de instructies zetten..)
Uiteindelijk begon hij dan toch echt, de Mojave woestijn. In het begin nog redelijk bevolkt, maar na een tijdje alleen maar rotsen en zand. Owja, en reclame borden voor Vegas!
Aangekomen op de camping, besloten we eerst naar de Outlet mall te gaan aangezien het al 16.30 was. Op 15min van de camping lagen 2 grote terreinen met daarop veel dure en minder dure winkels. Calvin Klein, T. Hilfiger en Guess etc. Aanvankelijk sceptisch, maar bij het zien van de prijzen, begon de koopgekte. 2.5uur later en met 5shirtjes en 1 armband van Calvin Klein, 2 shirts van Hilfiger, 3 shirtjes en 1 overhemd bij Guess, en nog x kledingstukken bij andere winkels.
De schade viel gelukkig reuze mee. Reken maar mee, dure merkkleding, minus outlet prijzen, minus dollarkoers is gelijk aan koopjesavond.

Eenmaal uitgeshopt en terug op de camping was het gelijk uitzicht checken. Aangezien de zon al onder ging, waren Kev en Daf een stukje buiten het hek gelopen en in de schemerige woestijn gaan ziten. Heel voorzichtig natuurlijk want je wil je hand niet op een ratelslang en/of schorpioen planten. De stilte om je heen en het naderende donker is heel surreëel om mee te maken. Wel even een mooi rustmomentje na je drukke dag. Even later zijn we gelijk in het zwembad gesprongen. In het donker (verlicht zwembad) in de woestijn, met meerder zwembad speeltjes, was het goed vertoeven.
Maar zoals al vaker voorkwam, kwamen we uurtjes te kort in de dag en we moesten nog wat eten. Aan de overkant van de snelweg bleek een jaren 50 roadrestaurant te zitten. Het was daadwerkelijk in de stijl van de jaren 50 ingericht en we hebben een lekkere oversized custom hamburger op met een oversized cola en een oversized toetje!

Helaas pas laat weer terug, dus nu is het weer even snel stukje typen en weer naar bedje toe. Zoals jullie kunnen lezen, beleven we erg veel op een dag, maar aangezien we veel dagen maken van 16uur zijn we aan het eind van de avond aan het eind van ons latin.
Lees morgen weer verder over ons bezoek aan de ghost-town en onze aankomst in Vegas!

Have a good one!

WilDafKev

PS: We lezen jullie reacties en waarderen ze zeer J Hebben alleen nog weinig tijd gehad om erop te reageren. Keep em coming, erg leuk dat jullie zo meereizen met ons!

Dag 5

Howdy thuisfront! Vandaag was dan de grote dag aangebroken om Los Angeles te gaan verkennen. Om te beginnen was het zaak om een auto te regelen omdat zoals al gezegd Los Angeles niet echt geschikt is om met een camper te doorkruisen. Om half 8 uit de veren zodat Kef uiteindelijk om stipt 8 am (openingstijd) de autoverhuur kon bellen. Terwijl de mevrouw aan de andere kant van de lijn haar jas waarschijnlijk nog aan had ontvouwde we meteen onze grote plannen. Onze jeugdige leeftijd gooide echter roet in het eten, de eerder aangekondigde cabriolet vereiste een minimale leeftijd van 25 jaar.. Voor ons vandaag geen Ford Mustang Convertible (Sebas??) dus... Dus uiteindelijk maar voor de compact car gegaan. Binnen tien minuten stond de goede man van de autoverhuur voor onze camper om ons naar het autoverhuurbedrijf te bellen. Daar aangekomen alle paperassen in orde gemaakt en we konden op weg! Het werd uiteindelijk een Toyota Yaris Coupe, not quite what we had in mind, maar iig niet zo compact als we vooraf hadden gevreesd. Daarbij was de CD speler en een goed werkende airco van levensbelang op deze trip.

Met de tomtom in de hand richting LA! Het eerste punt van bezienswaardigheid op onze agenda waren de befaamde Hollywood letters. Met Californication knallend uit onze speakers reden we Los Angeles in, op weg naar de letters. Vrij snel arriveerde wij op Hollywood Boulevard en zagen wij de letters in de verte al opdoemen. Na enig zoeken vonden we een (Gratis! We blijven Nederlanders..) parkeerplek en besloten we de rest van de trip richting de letters te voet te vervolgen . Onderweg kochten we de Los Angeles Time om een beetje op de hoogte te blijven en kwamen we langs een Maccie D (Als we de radio moeten geloven de nieuwe bijnaam van McDonalds hier..). Hier ons maar eens op een frisdrank getrakteerd, het was immers toch al een graadje of 86 fahrenheit (30 celsius). Met deze opkikker konden we vol goede moed richting de letters. Na een stuk wandelen over de straten van Hollywood Boulevard kwamen we dan zo dicht als mogelijk vanaf daar bij de letters, de foto's hiervan kun je weer zien in de fotosectie.

Na onze fair share of the letters ontdekte we een Starbucks vestiging. Daar we deze vakantie nog niet eens een bak Starbucks koffie hebben gedronken besloten we dat dit een mooi moment hiervoor was, ondanks de temperatuur. Tijdens het nuttigen van een ‘'White Chocolate Mocca with whipped cream' meteen maar eens geïnformeerd waar we de befaamde Walk of Fame konden vinden. Volgens de vriendelijke dame was het 6 minuten als maar rechtdoor en konden we het niet missen....

Na ongeveer 30 minuten in de verzengende hitte rechtdoor gelopen te hebben en hier bijna omkwamen van de dorst merkten we dat het in ieder geval geen 6 minuten lopen was en besloten we de trip terug te maken naar de auto om hiermee naar de Walk of Fame te gaan. Voordat we aan deze lange wandeling begonnen besloten we nog even allemaal een flesje water te kopen om ons in leven te houden. Op de terugweg kwamen we weer langs de Maccie D en besloten we meteen maar wat te eten aangezien we lunchtijd min of meer overgeslagen hadden. Met de buikjes weer rond vertrokken we naar de auto en na even te hebben uitgeblazen in de auto met de airco aan vervolgden we onze trip naar de Walk of Fame op 4 wielen.

Met de auto volgde we de zelfde route die we eerder gewandeld hadden en met de auto bleek het inderdaad dichter in de buurt te komen van 6 minuten. Voor we het wisten zagen we de eerste sterren al op de stoep. Nu was het alleen nog zaak een parkeerplaats te vinden. Na lang zoeken vonden we een parkeergarage waar we onze auto kwijt konden. Parkeergarages hier werken echter niet zoals in Nederland. We reden naar binnen en de vriendelijke man van de parkeergarage stopte ons. Wat bleek, hier rijd je een parkeergarage binnen, stap je uit, overhandig je de autosleutels en krijg je een soort bonnetje. De man van de parkeergarage parkeert hem dan voor je zodat je meteen klaar bent! Vanuit de parkeergarage was het 2 minuten lopen totdat we de Walk of Fame bereikten. Hier hebben we veel sterren van sterren gezien, check de foto's voor een aantal voorbeelden (we hebben er nog veel meer!).

Na een tijdje hier rondgewandeld te hebben begonnen we wel een beetje te duizelen van de hele tijd naar de grond te kijken en begonnen we sterretjes te zien. Tijd om onze trip te vervolgen, Venice Beach wachtte uiteraard nog! Terug naar de parkeergarage. De man van de parkeergarage toverde onze auto weer tevoorschijn en gaf ons wat directions mee om op Venice Beach te komen. De man hield zelfs de deuren voor ons open om in te stappen. Deze mensen snappen het tenminste!

Op de weg naar Venice Beach kwamen we in onze poging de snelweg te ontwijken toevallig door Beverly Hills, dus ook nog even een paar mooi landhuisjes meegepikt.
Na wat kleine traffic jams (het was inmiddels spits in LA) uiteindelijk vlak voor zonsondergang op Venice Beach aangekomen. Deze boulevard langs venice beach is schitterend, alleen het mensen kijken is al een belevenis opzich. Zoals in de film: rollergirls, basketbalveldjes, openlucht fitness ruimtes en een schitterend strand. Verder een groot aantal geweldige winkeltjes met truien, tshirts, hoeden en meer van dit soort ongein. Hier slaagde Daaf eindelijk voor een zonnebril en cowboy hoed en Kev had eindelijk zijn zo gewenste trui te pakken! Na vanaf het strand de zonsondergang bekeken te hebben (zie foto's) zijn we de boulevard op en neer gelopen totdat alles zo'n beetje dichtging. Hierop besloten we richting huis te rijden (Ons tijdelijke huis in Malibu!). Onderweg hielden we onze ogen open voor een restaurant , we moesten natuurlijk nog wat avondeten en uit eten waren we wel aan toe na een dag als deze.. Toen we op de Pacific highway Malibu binnenreden zagen we een schitterend uitziend restaurant aan het strand. Meteen afgeslagen en het parkeerterrein opgereden. Tijd om te twijfelen hadden we niet, toen we aangaven wat te willen eten werden we als ware rockstars uit onze auto geholpen en werd onze auto weggeparkeerd. We liepen naar binnen en de charmante jongedame leidde ons naar een zeer relaxte tafel met een soort bank eromheen. We waren alleen bang dat dit restaurant eigenlijk te duur was, gezien het interieur van de tent en of ze iets anders dan vis serveerde. Alles bleek mee te zitten, steak stond op de kaart en de prijzen waren zeer schappelijk! En het bleek ook geen probleem dat we in onze korte broek binnenwandelde. Na een fantastische maaltijd gegeten te hebben geserveerd door een zeer charmante jongedame was het dan toch echt tijd om op ons tijdelijke huis in Malibu af te gaan. Nog even een Corona'tje gedronken in onze tuin, uitkijkend over de Pacific Ocean en toen was het tijd om dit stukje te tikken. Morgen mogen we de huurauto weer inleveren en is het helaas tijd om ons geliefde Malibu te verlaten. Het pittoreske Barstow (dit ligt precies half-way to LA) staat op het programma, inclusief Ghost-town en Supermall. Tijd om te slapen nu dus! Have a good one!

PS. Vandaag een stuk meer foto's; Special thanks to het thuisfront van Kef voor de sponsoring van extra fotoruimte!!!

KefWiLDaf

EDIT: DE FOTOS KOMEN NOG, NU (11.15 SOCHTENDS) EVEN GEEN TIJD VOOR, EERST MAAR EVEN NAAR BARSTOW RIJDEN, DAAAG.

Filmpjes

Het was de bedoeling ook filmpjes te uploaden op dit weblog. We hebben aardig wat materiaal van bijvoorbeeld de bochtige kustroute, en ons uitzicht over de kust van Malibu. Helaas is er lang niet altijd internet beschikbaar en duurt het uploaden hiervan vrij lang. Zowiezo hebben we weinig tijd naast het tikken van de verhaaltjes.

Dus wellicht als we de komende weken en keer wat meer tijd hebben, bewegende beelden op de weblog!

Dag 4

Dag 4 begon al vroeg aangezien we een vroege start voor een lange rit gepland hadden.
De route van Morro Bay naar Los Angeles was een lange, vooral als we deze via kust zouden vervolgen (zie dag 3!). We besloten om de CA 101 te nemen. Dit bleek een 2 baansweg te zijn langs de gehele kust, immer gerade aus! Dus Wil kon lekker tukken achter het stuur!
Toen we op +/- 50mile van LA kwamen werd het weer wat spannender, met mooie uitzichten op zee en bergachtige hellingen( komop campertje, je haalt het!).

Tijd voor een driverswissel, wat tevens direct aan de kust lag, waar we even konden mediteren voor de laatste etappe. Uiteindelijk kwamen we aan in Santa Monica, een aanrader van de lokals van dag 3. Daar bleken dus geen campinggrounds te zitten, dus zijn we 45min terug gereden naar Malibu (ja, DE Malibu).

Alsof er zo over nagedacht was, rij je een lange tunnel in vanuit het drukke chaotisch LA en kom je uit in het stralende Malibu. Surfdudes, en zonaanbidders overal! Er was aardig wat file, maar gelukkig konden we door vol in de remmen te gaan nog net een afslag pakken naar ons RV-park, Malibu RV Park. Bij binnenkomst bleek het vrij prijzig te zijn, zo'n 2x zo duur als de vorige.
Er werd ons gevraagd naar Ocean view of Mountain view, ehmm Ocean view dan maar?

Het resultaat (zie foto's) was ongelooflijk. Staand boven een afgrond, uitkijkend over de Pacific Ocean en een ondergaande zon achter de bergen in de verte.

Het eerste op de planning (althans volgens Baas Bijl) was het strand. Via een gevaarlijke route (freeway oversteken zonder voetgangerspad, vluchtstrook weet ik het) kwamen we op Malibu Beach. Grootste attractiepunt was niet het zand, maar de golven in de ocean. In het water staan, een een golf van 3meter op je af zien komen, priceless!

Volledig onder het zout en zand terug gewaggeld naar de camping waar we pizzaatjes hebben opgewarmd (restaurant not available zonder auto). Het was Wil en Daf ondertussen ter oren gekomen dat het nieuwe seizoen van Prison Break ging beginnen op Fox. Voor de mensen die het niet kennen, het is een populaire serie uit de USA, die al een paar jaar ook in NL loopt. Voor de mensen die het wel kennen, HA be jealous!! Er was een Tv-room aanwezig, waar we a la woonkamermet een plasmascherm naar een fijne dubbele aflevering konden kijken!

De planning is nu om morgenochtend een auto te huren en door LA te touren. Malibu is nog vrij ver van downtown LA (aangezien alles hier groot is, ook een paar cm op de kaart) en het is niet overal even gechikt voor een grote camper. We hebben erg mooie wagen in gedachte, maar of dat lukt moet eerst morgenochtend bezien worden. Het enige wat ik over zal zeggen is dat het een cabriolet is! ;)

California surfinn!!

WILKevDaf

Dag 3

Na onze lange eerste dag was ons eerste nachtje in de camper een broodnodige inhaal-nachtje. Bij het wakker worden kon je 50 meter verderop een stijger oplopen en zeehonden hun ochtendbaantjes zien trekken. Daarna in het zonnetje met een hippiemevrouw gepraat die ons adviseerde over de ins- and outs van de Wescoast. Op een gegeven moment zei ze dat we absoluut niet naar Las Vegas moesten gaan, dus hebben we haar weg gebonjourd. Nadat de Havenmeester zijn centjes kwam innen en zijn versie van de ideale Westcoast-route gaf (rude Americans, wat?) zijn we vetrokken. Bijl zijn eerste kilometertjes, dus het was even spannend. De Havenmeester gaf ons de tip om naar Big Sur te rijden. Dit lag op onze route langs de kust richting South en was zeker de moeite. Na een flink heuvelachtig ritje kwamen we aan bij een Big Sur 'dorpje'. Een pompstation en een hotel/restaurant. Een enorm idyllische omgeving met kabbelende beekjes en enorme bergen op de achtergrond. In het restaurant hebben we even stevig gelunched (Spareribs!!!) en daarna zijn we naar het riviertje gelopen. Het motel had het brilliante idee om stoelen in het beekje te zetten, pootje baden dus ;). Tijdens dit tafereel werden we aangesproken door Jenny, een vrouw op haar aniversary met een licht spirituele tongval. Ze beweerde dat het opstapelen van steentjes een vergeten ritueel in Big Sur was en dat wij het moesten opstarten en onderdeel van Big sur moesten worden. En zo geschiede! Ook deze dame gaf ons een uitgebreide route en uitleg van de highlights ( ze bleek bij een radio reisprogramma gewerkt te hebben).

Onze weg vervolgde zich verder down South richting Morro Bay (aanbevolen door de hippiemevrouw). Wat volgde was een s-ch-it-ter-ende route langs de kust met winding roads. De wegen waren erg gaaf om te rijden en het uitzicht was elke minuut anders en amazing! Na een aantal uur te hebben gereden werd de route nog heftiger. De bochten werden nu echte haarspelden en de weg werd steeds slechter. En toen gebeurde het. DISASTER! Na het afrijden van een vrij stijl heuveltje (ENORME berg) kwam er een onverwacht hobbeltje in de weg ons lastig vallen. De camper stuiterde alle kanten op en de keukenkastjes vlogen open, wat resulteerde in een gehalveerde inventaris. De hele inhoud van de camper was 3 meter naar links/rechts geschoven, maar alles deed het nog. Na iets voorzichtiger te gaan rijden werd de route NOG intensiever. Bochtjes met 15mph met een 25ft camper maken, met links een klif (rock slide danger,nice) en aan de rechterzijde een afgrond..

Tijd voor een rijderswissel want Daaf was kapot. Bij puur toeval stopte we bij een strand waar 1x per jaar de Zee-olifanten (ja, die) het strand op waggelen om een feestje te bouwen. Toch even leuk meegepikt. De resterende 45ml richting eindpunt waren veel vlakker, en gingen snel voorbij. Eenmaal aangekomen in Morro Bay had de GPS ons weer eens in het ootje genomen en ons naar een willekeurig lege straat gestuurd ipv een campinground. Na enige navraag bij mogelijk de grootste homo van de US (Jefffreeeeehj van de Blaba motel), zijn we verder gereden op zoek naar een camping.. Uiteindelijk vonden we Bay Pines campinggrounds alsnog (onze eerste keus) en waren hoopvol voor een plekje. Helaas, kantoor gesloten...

Gelukkig was er nog iemand en deze mevrouw kon ons DE LAATSTE plek aanbieden! Dolgelukkig onze camper geparkeerd en direct onze aarzen in het zwembad geparkeerd. Er bleek ook nog een Jacuzzi aanwezig te zijn, dus na de gehele dag in de bergen te bikkelen, lagen we nu in de Cali-zon in een jacuzzi..

Na een tijdje kwam er een vrouw met haar 2 dochters bijzitten en we raakten een beetje aan de praat. Later kwam de man van het gezin er ook nog bij, Randy heette ie en hij was Police occifer (!).

De volgende mooie situatie ontvouwde zich. Wilfried en Daaf praten er lustig op los met de vrouw en haar dochters totdat Randy aan kwam lopen.. Ow, this is my Husband, he's a law enforcement occifer.. Een ijzige stilte volgde..

Randy bleek een geschikte gozer voor een occifer. Nadat we vertelden in het centrum wat te willen gaan eten en informeerden of er een taxi of tram of iets dergelijks beschikbaar was bood Randy aan ons naar het centrum te brengen en halen. We kenden deze mensen net een half uur en ze wilden ons gewoon rustig heen en weer rijden naar het centrum... En zo geschiedde, een uurtje later zaten we met ze allen in Randy's enorme pickup truck richting het centrum. Hij raadde ons nog een snacktent aan waar ze Roast Beef serveerde, zijn favoriet. In het centrum van het pittoreske vissersdorpje aangekomen besloten we zijn raad op te volgen en deze Roast Beef te proberen. Een enorm broodje met vlees en kaas kregen we op ons bord op vertoon van een gele stok (Don't ask...). Een smakelijke maaltijd volgde en hierna besloten wij het dorpje een beetje verkennen. Toen we een stuk rondwandelde kwamen we een winkel tegen die de naam 'De Winkel' droeg in een plaza genaamd the Dutchmans Landing. We hebben dus een eigen plek in Morro Bay!! Daarna wat rondgelopen en een rock bar binnen gelopen. Hier nog maar eens een Budweiser besteld en een cool Blues bandje bekeken. Hierna begonnen we toch wat in te storten.. Dus was het toch maar weer tijd om Randy op te bellen om ons op te pikken in het centrum. De sympathieke occifer stond binnen 10 minuten op de afgesproken plek en bracht ons weer terug naar onze camper. Na een hug van Renee en een hand van Randy keerde we terug naar de camper om jullie te voorzien van dit verslag en het verslag van de afgelopen twee dagen. Het eerste draadloos internet wat we tegenkomen tot nu toe...de volgende dagverslagen zien jullie wel weer verschijnen bij het volgende draadloos internet punt. Wij gaan nu slapen en ons opmaken voor een nieuwe avontuurlijke dag. Have a good one!

Dag 2

Vandaag is dan de grote dag dat wij ons nieuwe huis voor de komende twee weken in ontvangst mogen nemen. Vroeg uit de veren, al om 7 uur worden we opgehaald voor ons hotel. Een busje vervoert ons samen met een Nederlands en een Duits stel naar de camperverhuur in San Leandro, een rit die al een sightseeing tour opzich is. Na veel handtekeningen zetten (Daf leek wel een rockstar) kregen we een enorm corny instructie video te zien welke we 5 minuten later al reeds half vergeten waren.... Toen het grote moment, we mochten ons nieuwe huis in!

En wat een huis...alles erop en eraan, keuken, douche, goeie shit! En het bestuurders gedeelte is bijna een truckerscabine, we missen alleen de enorme toeter. Ons nieuwe huis meteen richting de dichtstbijzijnde supermark gereden om eens flink in te slaan en..niet geheel onbelangrijk, voor de grap eens te ontbijten. Hier het wonder van Mountain Dew ontdekt en dus maar meteen 4 liter ingeslagen. Verder..wat de hel! De Corona is 14 dollar voor 12 flesjes! Meteen maar een voorraadje ingeslagen, net als een voorraadje Budweiser, een portie Muffins en Donuts, om maar een beetje te integreren. De bedoeling was om vandaag San Francisco te bezoeken, ware het niet dat het gemiep met die instructievideo al een hele hap uit onze ochtend had genomen. Nadat de tomtom ons een paar keer van het kastje naar de muur had gestuurd besloten we meteen maar richting Los Angeles te gaan rijden. De bedoeling was om een tussenstop te maken in Monteray..

Na een flinke rit met een aantal malen verdwalen kwamen we eindelijk aan in Monteray, maar toen we de tomtom vroegen ons de weg te wijzen naar een campingground kwamen we uit bij een enorme drugstore. Hier het personeel gevraagd waar we de camping konden vinden (Dat kassameisje...HALLLOO!!!) en toen bleek dat het vlak achter die zaak was... Nou goed , Daaf en Kev er op af..blijkt een groot reggae festival roet in het eten te gooien. Op het terrein vragen we verschillende mensen of er iemand weet of er nog plek is voor een camper, waarvan de een niet bekend is met het woord RV, een ander ons een deur verder wijst en nog iemand (een security man) ons voor 10 euro een plek op eigen risico aanbied... nee bedankt we zoeken wel verder....

De twee andere campings in Monteray voldeden niet voor ons (De een had slechts 10 plaatsen dus die was zeker vol en de ander was een camper van onze grootte niet toegestaan). Dus toen moesten we maar weer de boemel op, op zoek naar een campingplek... We besloten maar op safe te spelen en een echte merk camping te zoeken! Een Koa camping moest het worden, echter het probleem was dat deze 30 min rijden was. Dus eerst maar gebeld of er nog plek was. Deze camping was vol, maar ze konden nog wel wat regelen voor ons, dus wij 30 minuten terug de route op. Daar aangekomen bleek het een havendorpje met allemaal vissers te zijn. De KOA camping gaf ons een handgeschreven briefje welke we aan de havenmeester van de dichtstbijzijnde haven moesten geven. Hij zou voor ons nog wel ergens een campingplek hebben. De havenmeester bleek een relaxte surfer dude van weinig woorden die ons richting een campingplek langs het water stuurde. Niet echt de fancy campingground met zwembad die we voor ons zagen maar goed je moet toch ergens slapen.... Probleem was wel, we hadden nog geen ATM gezien en nog geen dollars, maar dat was geen probleem. 'No problem man....we'll come collect the money in the morning!'. Dus wij de goede man bedankt en via de ATM naar de aangewezen campingground gereden. Nu ik dit typ zit het vet nog achter m'n oren van de enorme USA hamburgers die we gebakken hebben. We hebben een lekker Corona'tje opengetrokken voordat we zo gaan slapen. Morgen is het plan om langs de kust door te karren naar Los Angeles, dus dit word weer een mooi avontuur. OET MOEN tot morgen!

Kef Daf Wil

PS. Check de foto's, who needs seaworld, in dit vissersdorpje zitten gewoon zeeleeuwen in het wild!