Dag 17

Dat beloofde inderdaad wat voor vandaag....om half 2 smiddags deden we onze ogen pas open en tegen de tijd dat we klaar waren om weg te gaan was het al bijna 3 uur... We besloten vandaag een enorme elektronica zaak te gaan bezoeken om eens goed te gaan shoppen! Toen we op de kaart keken waar deze zaak precies lag, bleek hij vlakbij City Hall en Ground Zero te liggen. Na een kort ritje in de metro zagen we voor het eerst in dagen bomen en daarachter het stadhuis. En ook direct op de hoek lag de electronicawinkel, en deze viel nogal tegen. Het leek allerminst op de enorme zaak die we verwacht hadden. Bij navraag bleek het dus dat deze winkel alleen voor cameras was. Aha, een aparte winkel voor elk onderdeel! Een paar uur later was kev een mini-gitaar rijker, Daaf een Ipod en Wil kan zijn Clapton-altaar uitbreiden!
Met tassen vol stuff liepen we naar ground zero. In principe is het nu een grote bouwplaats die afgesloten is, dus er valt weinig te zien van de daadwerkelijke plaats. Wel waren er genoeg dingen opgehangen gezien de herdinking enkele dagen geleden was. Het blijft indrukwekkend en moeilijk voor te stellen dat hier voorheen enorme gebouwen stonden en deze zijn ingestort.

Het was inmiddels alweer half 7 (top dat uitslapen!) dus maar terug naar het hotel gegaan om de spullen te droppen. Toevallig was er weer een tv-premiere aanstaande (dat gebeurd erg veel aangezien het nieuwe tv-seizoen begint), namelijk Fringe. Mensen, volg die serie, want we hebben 2uur (een dubbele aflevering) vol spanning gekeken!
Gevolg was wel dat we pas om 21.45 wat te eten gingen zoeken. Daaf had al een paar keer dezelfde tent gezien, dus zijn we hier maar naar binnen gestapt. Een mooie grote zaak, met uitzicht op Broadway. Het eten bleek van voorgerecht tot toetje supergoed, en 10min voor dat de zaak ging sluiten hadden we afgerekend en waren we weer weg.
Vanavond maar es vroeg het hotel ingedoken aangezien we deze verhalen echt maar eens moeten uploaden. Ook gaan we morgen maar weer es vroeg opstaan, want we hebben nog bar weinig van de New York must-see's gezien! Een exacte planning hebben we nog niet, maar we kunnen hier niet weg voordat we the Statue of Liberty, Empire State Building en dergelijke hebben gezien!

HAVE A GOOD ONE!

Dag 16

Inderdaad..net iets te laat gaan slapen om op tijd wakker te worden. Dus maar eens goed (en welverdiend!) uitgeslapen alvorens we de dag begonnen. Nadat iedereen goed en wel opgestaan was was het alweer een uurtje of 12 en moeten we dus op zoek naar een ontbijt en lunch in een.
Dit besloten we te doen in het plaatselijke Hardrock Cafe, altijd een bekende omgeving in een onbekende stad! We besloten te ontbijten met een enorme legendary burger met bier om deze dag met een kickstart te beginnen! Hierna wat rondgewaggeld door New York waarna we besloten richting Penn Station te gaan om ons treinkaartje voor Washington te regelen. Onderweg bekroop ons het idee om eens na te vragen bij de infobalie van ons hotel of het mogelijk was om een ouderwetse Amerikaanse ballgame te bezoeken...
Dit bleek inderdaad mogelijk, sterker nog, deze zelfde avond was het mogelijk om een baseball game van de New York Yankees te bezoeken. Dit was een niet te missen kans dus meteen de kaartjes was laten leggen.. We konden ze ophalen om half 6, in de tussentijd hebben we onze treinkaartjes voor Washington nog even geregeld op Penn Station, wat rechtstreeks tegenover ons hotel bleek te liggen...

Na een volle 10 minuten op de hotelkamer uitgerust te hebben, pikte we bij de balie de kaartjes op en hop de metro in. We zagen onderweg al riooldeksels waar stoom uitkwam (Turtles iemand?) en nu ontdekte we waarom. Het was bloedheet op het ondergrondse perrons. Gelukkig was er in de metro wel AC en met de steeds groter wordende Yankees aanhang stapte we uit bij Yankee stadium in.. jawel de Bronx. De 'beruchte' buitenwijk van NYC. Dit viel alles mee, aangezien je met duizende Yankee fans over straat liep (stadioncapaciteit is immers 50.000+)
Bij het stadion aangekomen bleken er 2 te zijn, en we kwamen er achter dat deze wedstrijd een van de laatste was in het historisch Yankee stadium. Grootheden zoals Babe Ruth hebben hier nog gespeeld. Eenmaal binnengekomen was er een enorme ring om het veld met merchandise en eten om de 3 meter. Ons plekje bleek allerminst slecht te zijn, we konden alles perfect zien! En nadat de allervriendelijkste dame naast Daaf in de 4e inning al weg ging, konde we met ze 3e naast elkaar zitten. De Yankees speelde tegen de nummer 1, maar stonden toch mooi voor na de 3 inning!
Toen gebeurde het, 3 honken bezet..Homerun van de Tampa Bay Rays! Hmm 4-1 achter. Tijd om even wat bie..uhm eten te halen, het was immers 20.00 en nog geen avondeten op. De bediening en de klanten waar allemaal super enthousiast toen ze hoorde dat we uit Nederland kwamen (bizar, echt alsof we uit Disneyland komen)

Na de korte onderbreking ging het hele stadion achter het team staan, met de gaafste leuzen en oudewetse baseball deuntjes. De sfeer was opperbest en hooligans, aparte vakken of onzin was nergens te bekennen. Halverwege de wedstrijd werd zelfs nog een minuutje stilte ingelast voor de gevallen Amerikaanse landgenoten. De Yankees kwamen terug door sterk spel van Yeter en Rodriguez en uiteindelijk wonnen we (ja, het was al 'we' geworden, dat gaat best snel) met 6-5!! Het bier vloeide rijkelijk en het feest was compleet. Ook had Wil vriendjes gemaakt een Amerikaanse Ball-expert en zn vrouw, die ook nog wat kiekjes van ons schoten!
Na een stampvolle metro-rit terug naar Manhattan, hadden we ons even teruggetrokken in het hotel, evem bijkomen van alles eeen hop het uitgaansleven in. Zoals we al van betrouwbare bronnen hadden gehoord, bleek het op Broadway zelf niet zo lang door te gaan en dat bleek want de Hardrock ging al om half 2 dicht. Na enig zoeken vonden we een Irish Pub (hooray!!) die gelukkig open was tot 04.00. Het was inmiddels te laat om nog naar uptown NYC te gaan, waar het blijkbaar allemaal te doen was, dus hebben we maar in de Irish pub wat potjes bier gedronken.
Nog in een 24-uurs Mac gestaan met topbediening waar ze toevallig je wisselgeld vergeten te geven en we konden tevreden in slaap vallen.
Helaas is het inmiddels al 05.00, dus dat beloofd wat voor morgen!
DaafKevWil out!

Dag 15

Vandaag begon erg vroeg. Om 4 uur sochtends ging de wekker.. Koffers inpakken, uitchecken en met de shuttlebus richting vliegveld. Eenmaal hier aangekomen bleek het binnenlands vliegen een stuk relaxter dan internationaal. We hadden bij het hotelpersoneel al nagevraagd hoelang we van te voren aanwezig moesten zijn en dit bleek voor binnenlands slechts anderhalf uur te zijn. Uiteindelijk ondanks te zware koffers met gemak ingechecked en na wat broodjes ingeslagen te hebben kon onze vlucht richting The Big Apple beginnen. De vlucht betrof slechts viereneenhalfuur, wat goed vol te houden was met een scherm in de stoel voor je, waarop gewoon TV te ontvangen was op weet ik veel hoe hoog in de lucht.
Na de 4 en een half uur volgehouden te hebben en keihard gelachen te hebben om stand-up comedy (en Kev was zelfs zuur dat ie zn serie niet af kon kijken) landde we uiteindelijk op New York... Dit was dan het grote New York! Na enige tijd op onze koffers te hebben gewacht had iedereen zijn spullen en konden we het vliegveld verlaten...
Buiten aangekomen was het een toeterende chaos van jewelste. Auto's verdrongen zich om mensen op te pikken en wij waren het spoor een beetje bijster hoe nu bij het hotel te geraken. Geen shuttle bus of wat dan ook dus we besloten een beetje rond te wandelen. Uiteindelijk bood een chinese man van een Car Service (*kuch*zwartwerk taxi *kuch*) ons naar ons hotel te brengen voor een vaste prijs van 50 dollar. Ingestapt bij de man en onderweg kwamen we er achter dat in New York de verkeersregels niet echt regels zijn maar meer guidelines. Wat hier op de weg gebeurt is ongekend, elke centimeter asfalt word benut, ongeacht of er strepen op staan of niet. Verder is het claxoneren hier tot een kunst verheven, ik denk dat de toeter hier sneller stuk gaat dan dat de olie bijgevuld moet worden.
Na een onnavolgbare rit eindigde we dan eindelijk voor ons hotel.. Dit bleek rechtstreeks tegenover Madison Square Garden! Een betere ligging konden we ons niet wensen..Eenmaal uitgestapt bleek pas hoe snel alles hier gaat (of hoe traag wij de afgelope weken zijn geweend). Toen we uitgestapt waren ging alles letterlijk te snel, hierover straks meer. Meteen ingechecked en onze koffers werden voor ons op de kamer gebracht (PIMP!). In de kamer aangekomen troffen we een gewoon standaard kamer aan met twee hele knusse tweepersoonsbedden. We vinden elkaar erg aardig maar dit was wel iets te knus van het goede. We besloten echter eerst wat te kanen te halen want mede door de vlucht en het 3 uur tijdsverschil tussen San Francisco en New York was het dineren (en ook nog iets van lunch ofzo..) er een beetje bij ingeschoten. In de enorme lobby van ons hotel bevond zich een eetschuur waar we ons de fried chicken wel hebben laten smaken! Hierna was het tijd voor ons volgende agendapunt.. het was tenslotte 12 september!
Jep, het nieuwe album van Metallica was vandaag uitgekomen! Die moesten we hebben en wel op de datum van het uitbrengen! Onze stoute schoenen aangetrokken en de deuren van ons hotel uitgelopen. Owkeee........(Kev: Mam, jij vond de binnenban te druk? Moet je hier eens kijken......) In deze stad blijkt het een misdaad om stil te staan. We moesten oversteken om van de uitgang van het hotel op de rand van de stoep te komen.... Deze stad is DRUK!!!! Na enige tijd rondgelopen te hebben in de stad bleek het nog een hele opgave om een CD winkel te vinden. Na enig rondvragen vonden we uiteindelijk de Virgin record store. .
Dit bleek geen 13 in dozijn platenzaak...deze zaak was HUGE! 3 verdiepingen hoog vol met CDs, DVDs, games, Tshirts. You name it, they've got it! En ons doel lag vlak naast de ingang: New Releases! Metallica - Death Magnetic! Alle drie de CD opgepikt en na langdurig de rest van de zaak onderzocht te hebben besloten we af te gaan rekenen. Na afgerekend te hebben hoorde we ineens bekende klanken. Sebas! Vanaf het moment dat we afgerekend hadden begonnen ze ineens Orion te draaien in deze enorme zaak! Dit deed ons besluiten nog even te blijven om het nummer af te luisteren...Hierna volgde nog Fade to Black en the Shortest Straw(!) over de enorme boxen van het platenwarenhuis! En hard ook!
Hierna konden we ons niet meer bedwingen en besloten we terug te keren naar onze hotelkamer om het album te luisteren. Maar niet voordat we een extra bed hadden besteld bij het personeel van het hotel. Onze slaapsituatie was namelijk nog altijd iets te knus.. Na een aantal keer gebeld te hebben en gemekkerd te hebben stond er ineens iemand met een extra klapbed voor de deur. De slaapsituatie was geregeld, we konden eindelijk de CD luisteren. (Sebas, dit is vette shizzle of niet?? :D Bow down! Sell your soul 2 me! I will set you freeee!!).
Hierna zijn we veel te laat gaan slapen , zodat we compleet onvoorbereid zijn op onze eerste volledige dag New York! Hmm wacht...

Dag 14

Weer eens vroeg opstaan (vakantie, hallo?) om de camper uit te baggeren. Toegegeven, we hebben de afwas en het schoonmaken 2 weken uitgesteld,maar het duurde toch iets langer dan gepland.
Als we voor half 11 de camper inleverde, konden we met een gratis shuttle terug naar het vliegveld reizen. Helaas, de route bleek 2x zo lang als verwacht en schoonmaken duurde te lang dus we hadden de shuttle gemist. Na enige inspectie kregen we onze borg voor bijna 100% terug (wat mijl teveel gereden en kosten voor een gebroken plank) en hebben we gelijk een taxi gebeld.
Immers, we moesten om 14.50 de ferry naar Alcatraz hebben en het was inmiddels al iets later dan we zelf wilden! Toen de taxi ook nog eens lang op zich liet wachten, begonnen we hem toch wel een beetje te knijpen! Nadat we de vriendelijke Indische meneer hadden medegedeeld dat we 'in a bit of a hurry waren' reed hij als een idioot richting het vliegtuig hotel. We vlogen werkelijk door de tolpoortjes en waren binnen het half uur bij het hotel. Snel inchecken, koffers droppen in de kamer en snel in de volgende taxi springen naar Fishermans Warf waar onze ferry op onze wachtte. Uiteindelijk hadden we het nog met 30min over gehaald en nog even snel onbijt /lunch gehaald.
De ferry vol met toeristen voer ons naar het vroegere militaire Fort Alcatraz. Na eerst een inleidend verhaal van de park ranger (dit is ook een soort van beschermd park) mocht je een heuvel oplopen gelijk aan gebouw van 13 verdiepingen terwijl je om je heen de restanten van een maximum security kon zien.
Alcatraz was een zogenaamd National Park, met tours en alles erop en eraan. We besloten wat rond te lopen voor wat foto's te schieten waarna we de doucheruimte van Alcatraz betraden, Hier was het mogelijk om een audiotour te nemen door de celblokken van Alcatraz. Dat wil zeggen, je krijgt een kastje met een koptelefoon en terwijl je door Alcatraz loopt hoor je oud-gevangenen en oud-bewakers hun verhaal vertellen over de plaatsen die je bezoekt. Dit was erg interessant, vooral het terugkerende thema van de 3 ontsnapte gevangenen, waarop ook de film Escape from Alcatraz gebaseerd is.Je kon in de cellen kijken en de gaten zien die ze gegraven hebben. De afloop, ofde ontsnapten het overleefd hebben en naar Zuid Amerika getrokken zijn of dat ze verdronken zijn in het sterk stromende water rond Alcatraz word volledig in het midden gelaten, niemand weet ook hoe het afgelopen is.Met de stemmen van de oud bewakers en de geluiden van Alcatraz, zorgde ervoor dat je ook echt de sfeer van het oude Alcatraz kon voelen.
Na deze indrukwekkende tour werd ons gedemonstreerd wat het geluid is van het sluiten van een heel cellenblok tegelijk, de deuren werkten nog steeds precies zoals ze deden toen de gevangenis gesloten werd.
Hierna vertrokken we naar het theater waar ons een film getoond werd over het eiland, waar men ook liet zien dat Alcatraz meer was dan alleen een gevangenis door de jaren heen...
Hierna namen we de boot weer terug naar het vaste land om te dineren op Fisherman's Wharf. Daarna zijn we maar teruggekeerd naar het hotel aangezien ons de dag erna weer een vroege vlucht wachtte.

Dag 13

Na iets later wakker geworden te zijn, zijn we zijn op de eerstvolgende transfer gestapt richting het centrum. Eenmaal aangekomen zijn we door Chinatown gelopen richting de wereldberoemde trolleys!! San Francisco is op en fijne berg gebouwd, dus overal was het enorm stijl. Hijgend bovengekomen konden we min of meer letterlijk op de trolley springen. We hingen dus aan de buitenkant, en konden perfect de enorme hellingen zien. De hele trolley is nog zoals vroeger, dus met grote hendels werd de trolley in zijn vrij of op de rem gezet. Eindbestemming was Fishermans Warf. Een groot deel van deze kustlijn ligt vol met boulevards en haventjes. Je keek je ogen uit en de sfeer was top. Je had vaak het gevoel alsof je in Zaans dorpje rondliep en een boottripje over de Noordzee kon boeken. Na een deel van Fishermans warf overgelopen te zijn (de werf is groot), was het eerste doel een ferry naar de grootste attractie te boeken; Alcatraz!!
Helaas, dat kon niet meer voor die dag. Dus hebben we maar voor 14.50 (onthoud die tijd) de volgende dag geboekt.
Daaf had nog het idee om fietsen te huren, waarmee je ideaal de baai mee kon rond touren en over de Golden Gate kon fietsen! De route begon langs de kust (waar overigens erg veel soccer gespeeld werd!) richting de Golden Gate. Hier kwamen al een paar erg stijle heuveltjes in voor, maar dit bleek pas een voorproefje. De Golden Gate leek van een afstand 'niet erg groot' maar eenmaal dichterbij was het toch wel iets groter dan een Spijkenissebrug. Na heerlijk over de brug gescheurd te hebben hadden we 2 opties. Of de via de kust ferry 1 pakken of doorfietsen naar ferry 2. Uiteraard pakten we ferry 2! Enorme heuvels en supersnelle afdalingen (door woonwijken!! Oei) waren het gevolg! Daaf was niet meer zo'n fietser (luie automobilist), dus die deed het op zijn eigen tempo. Wil heeft al een aantal maal in trainingskamp bij Jasper en Jordy in de Ardennen gezeten en Kev rijd elke dag fluitend naar zn werk. Daaf was niet meer zo'n fietser (luie automobilist), dus die deed het op zijn eigen tempo. Doordat we pas om half 4 aan onze tocht begonnen en het nou eenmaal niet een rustig fietsweg van 20km was, begon de tijd te dringen. Het werd al bijna donker en de laatste ferry terug ging rond 8uur. Dus een tandje bijgezet en de overigens prachtige, schitterende, verbazingwekkende route doorgescheurd. Leeg gefietst (Daaf dan in ieder geval) kwamen we aan bij de ferry en hadden we waarrempel nog tijd om even wat te drinken! De ferry kwam aan en onder leiding van een oude zeerot/ex-agent. Een schitterende gozer waarmee je overigens niet moest sollen (Get the f**k of the bike!). Na een kort boottochtje waren we terug aan de andere kant van de baai en stonden we voor de volgende opgave. De fietsten inleveren..
Het was inmiddels al donker, maaaar volgens onze uiterst wel besproken (niet echt) Poolse instructiedame konden we de fietsen 24uur inleveren. Gelukkig hadden we nog andere Nederlandse slachtoffers gevonden en zijn we diverse gesloten filialen afgefietst in de hoop de fietsen in te leveren. Uiteindelijk kwamen we uit bij een garage onder de grond waar een stel Italianen een code van hadden. Uiteindelijk kregen we de deur open en moest je een briefje invullen en dan was het in orde. Enorm vaag allemaal, maar goed we waren de fietsen eindelijk kwijt.
Na deze enorme dag was het tijd om eens even goed te gaan eten in ons aller geliefde HardRock Cafe. Hierdoor miste we wel de transfer terug naar de camping, dus waren we genoodzaakt een dure taxi terug te nemen.
Dit alles werd goedgemaakt door het feit dat we werden gereden door een oude Rus die in het Russische leger heeft gezeten en naar de USA is gekomen om de American Dream na te streven.
Het half uur in de taxi vloog werkelijk voorbij! Mooie verhalen over het oude communistische Rusland, het alcoholmisbruik en zijn leven in de USA. Erg cool!
Eenmaal 'thuis' gekomen zijn we maar snel onder de wol gekropen. Het was weer een lange en vermoeiende dag en morgen moesten we de camper inleveren, dus zijn we maar weer vroeg onder de wol gekropen. Nog steeds vol verbazing dat we in 3 dagen van Williams (Arizona) naar San Francisco (California) zijn gereden zonder kleerscheuren en zoveel hadden gezien in San Francisco.

Dag 12

Dag 12 begon en nu begonnen we alle wel last te krijgen van die 2 weken reizen en ontdekken. Eenmaal opgestart reden we naar Yosemite. Dit eindigde in een stijle slingerweg, een makkelijkere variant van de westkustroute (zoek maar terug) maar niet minder leuk! Het hoogste punt voor ons was 5000ft (1.5km). Eenmaal aangekomen bleek Yosemite National Park toch wel heeeeel anders te zijn dan het Grand Canyon National Park. Grand Canyon was alleen maar droog en heet, en Yosemite had overal bomen en was niet te warm. Direct in een treintje gestapt (ja, heel toeristisch, ja veel te duur, maar we hadden niet erg veel tijd). Dit treintje voerde je langs een route van een paar mijl de berg op, waar je de grootste levende organisme ter wereld kon zien: Sequoia bomen.
De foto's zeggen meer dan ik kan typen, maar het was erg indrukwekkend om te zien. Vooral vergeleken met die wilgjes in Nederland!
Daarna kon je in principe een transferbus nemen (remember: deze parken zijn net zo groot als sommige landen) naar een vallei met watervallen en natuurgebieden (beren!). Maar het was intussen al laat geworden en we moesten een lastige keuze maken. Of we gingen Yosemite verder ontdekken of we gingen de weg weer op en probeerde zover mogelijk te komen richting San Francisco. We zijn uiteindelijk toch maar weg gegaan (met enige spijt) en de rit viel gelukkig erg mee.
Om 21.30 ongeveer kwamen via een enorm louche buitenwijk van Frisco aan bij het stadion van de San Francisco 49'ers. Direct ernaast lag onze RV park. Een parkeerplaats,maar het ging voornamelijk erom dat het 10 min van downtown Frisco lag! En belangrijker nog, er reed vrij vaak een shuttle naar SFO downtown. Deze konden we morgen goed gebruiken!

Dag 11

Het is alweer een tijdje geleden dat we jullie het hoogtepunt van jullie dag hebben kunnen brengen, maar de afgelopen dagen hebben we of geen tijd of geen internet tot onze beschikking gehad.

We waren gebleven bij dag 11. Vandaag moesten we erg veel kilometers maken om de planning niet in de war te brengen. We wilden immers nog erg graag een bezoek aan Yosemite brengen en als het even kon 2 dagen San Francisco!
Vanaf onze campingsite in Williams zijn we om 8uur vertrokken (7uur op!) om voor de lunch zoveel mogelijk kilometers te rijden. Niet alleen gaan die het makkelijkst voorbij, het wordt nog altijd lekker warm in de woestijn in de middag! In diensten van 2uur hebben Wil en Daaf elkaar afgewisseld, waarbij de een reed, de ander achterin kon slapen. Kev was onze stuurman (nou goed, samen met de GPS dan).
De rit ging erg voorspoedig en al gauw hadden we onze planning bijgesteld en zijn we nog een stuk verder gereden. Aan het einde van de dag hebben we 845km afgelegd.. Ja, dat is ongeveer van Leeuwarden naar Maastricht en terug en nog een keer naar Maastricht!
Daarna was het de camping regelen en slapen dus niet een erg boeiende dag, maar wel erg veel ingelopen! Morgen nog maar 2uurtjes rijden naar Yosemite!

Dag 10

Vandaag het grote plan: de Grand Canyon! Dus vroeg uit de veren, want dan heb je nog wat aan je dag! .... Dat was dus niet gelukt.. Uiteindelijk om een uurtje of half 12 toch nog iedereen in het gareel gekregen om de weg op te gaan. Op naar dat kuiltje in de grond. Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we aan bij de ingang van het Grand Canyon National Park en na $25,- te overhandigen mochten we dan naar binnen. Eenmaal binnen werd ons al snel duidelijk dat dit national park niet alleen een kuil in de grond was maar dat er ook nog een heel natuurpark omheen zat. Na een tijdje vonden we een parkeerplaats waar we ons bakbeest neer mochten zetten en besloten we onze toch te voet te vervolgen. Met een kaart in de hand konden we deze enorme canyon toch niet missen!

Dat viel tegen dus...na ongeveer een half uur lopen vonden we dan eindelijk een visitor center waarbij de grand canyon stond aangegeven. Toen het eenmaal aangegeven stond hadden we hem snel gevonden.....WOW! We moesten onszelf even een paar keer knijpen, we hadden eerst voornamelijk het idee dat we tegen een enorme ansichtkaart aan het aankijken waren. Maar nee dit was de real deal! Na een aantal plekken met hekken tegen het in de canyon vallen te hebben bezocht werd ons al snel duidelijk dat het niet bepaald overal zo was. Zoals je op de foto's kunt zien levert dit mooie plaatjes op, al dan niet met gevaar voor eigen leven.

Na een tijdje langs de canyon gelopen te hebben besloten we op zoek te gaan naar wat eten en drinken. Ondanks dat het niet meer zo warm was als in Vegas bleek het in het zonnetje toch aardig wat dorst te veroorzaken. Na een korte tussenstop in het cafeetje in de Market Plaza (Koude patat en mislukte fried chicken, bleh!) konden we er weer tegenaan en besloten we een op de kaart vermelde trail op te zoeken en een stukje de canyon in te gaan naar beneden.

Door het National Park reden gratis pendelbussen dus maar meteen besloten hier gebruik van de maken (We blijven toch een beetje Nederlanders!). Met de bus waren we zo aangekomen bij de uitgekozen trail en onze tocht de diepte in kon beginnen. Aangeraden werd met genoeg eten en drinken en op goeie bergschoenen de trail te ondernemen. Dus op onze sneakers en met een flesje water in de tas begonnen we onze tocht naar beneden. Het was een smal steil pad naar beneden met aan de ene kant een enorme rotspartij en aan de andere kant een oneindige diepte wat tevens een constant schitterend uitzicht opleverde. We liepen langs vele mensen die de tocht naar boven al in hadden gezet en deze liepen erbij alsof ze een marathon hadden gelopen. Dit beloofde veel goeds!

Het was alweer wat later op de dag en hoe bikkel we dan ook mogen zijn besloten we dit steile smalle bergpaadje toch niet te trotseren in het donker. Dus aan de hand hiervan op een gegeven moment besloten de tocht naar boven weer in te zetten. Al snel werd ons duidelijk waarom iedereen zo buiten adem naar boven liep. Naar beneden was 1 ding, naar boven was iets heel anders. Na een flink stuk lopen begonnen we een beetje te wennen aan het naar boven bikkelen en toen waren we zo weer boven. Toch ietwat vermoeid zochten we een mooie viewpoint om de zon onder te zien gaan in de Canyon. Vanaf dit punt hebben we meteen een condor en een steenbok weten te spotten wat ook weer wat leuke kiekjes opleverde.

Toen zat onze dag Grand Canyon er wel zo´n beetje op en hebben we in het national park nog even wat boodschappen gedaan om vervolgens terug te keren naar dezelfde camping als gisteravond. Dit keer hadden we een stuk meer succes met het opstoken van een kampvuurtje en hadden we de marshmellows toch niet voor niks gekocht. Morgen word waarschijnlijk een dag dat we jullie weinig te melden hebben, Death Valley is off limits voor campers in deze periode dus het is nu alleen maar zaak om miles te maken in de richting van Yosemite Park. Maar in dit land weet je nooit wat voor avontuur het kan opleveren!

Have a good one!

Kev Wil Daf